معده پس از دهان، محل اولین هضم غذا است که مواد گوناگون در ترکیب با شیرابه‌ی اسیدی معده با انواع حرکات، آماده‌ی جذب در روده‌ی باریک میگردند.
جداره‌ی داخلی معده چنان طراحی شده که به این شیرابه‌ی اسیدی مقاوم باشد اما اگر به هر علت، این مواد اسیدی به دهانه‌ی ورودی معده و بالاتر تا حلق و دهان بالا بیاید، مشکلات گوناگونی به بار می‌آورد. در توصیه‌های زیر در حقیقت علل هم به نوعی اشاره شده است.
توصيه ها :
- مطلقاً سر سفره برنخیزید. اگر ناچار شدید، دیگر آن وعده، چیزی نخورید؛ و سعی در توجّه جدّی به مصرف غذا، مثلاً: نگاه کردن فیلم و اخبار ناخوشایند که امروزه بلای جان ملتها شده!! یا پاسخ به تلفن یا بحثی جدّی در زمان مصرف غذا نامناسب است.
- منظم غذا بخورید (ساعات معین) و پرهیز از «چرو» (مصرف نان و مواد غذایی با ناخنک زدن و تنقلات در غیر ساعات فوق)
- حذر جدّی از خوابیدن بعد از غذا تا 2 ساعت (این مدت در غذاهای سنگین و قاطی کردن مایعات با غذا بیشتر می‌گردد.)
- بسیار جویدن لقمه‌ها با بلع بزاق و جویدن مجدّد (تا لقمه‌ای پایین نرفته، لقمه‌ی تازه نگیرید!).
- پرهیز از سرخ‌کرده و غذاهای آماده‌ی بازار و نوشابه‌های گازدار.
- کار سنگین و ورزش بعد از غذا، ترشّح اسید را شدّت می‌بخشد.
- و نکته‌ی مهم دیگر: حذر از خم شدن شانه و گردن است. حالت نفس‌کش را همیشه حفظ کنید.
داروهای گياهی :
- عرق استحكام‌بخش: یک قاشق غذا خوری بعد از غذا.
- حب‌البیان: (یک عدد قبل از هر غذا (در فشار بالا مکیدن اندکی ریشه‌ی شیرین بیان کافی است).
- علك و عسل: یک قاشق مربا خوری نیم ساعت قبل از خواب (بعد از آن چیزی نخورید)
- قطره‌ی سقز: وسط هر وعده غذا 5 _6 قطره.
